Dei vakre dagane i Aranjuez er ein dialog mellom ein mann og ei kvinne, der dei så gjerne vil koma nær kvarandre, men i staden for snakkar seg lenger og lenger bort frå kvarandre, og der mannen nærast forhøyrer kvinna om hennar erotiske fortid, og der søkinga etter nærleik forvandlar seg til stivna avstand.
Mykje av særpreget ved dramatikken i Handkes «taleteater» ligg i sjølve replikkane som ofte er som små forteljingar i seg sjølve.